Geloven is voor mij een zeker weten van dingen die ik niet zie en een bewijs van zaken die ik hoop. Mijn geloof is echter niet alleen hopen op, of ergens een mening over hebben, geen gissen of vermoeden over iets, maar een zeker weten, het hebben van Godskennis, wijsheid en een vast vertrouwen zodat ik alles voor waarachtig houd.

Een overtuiging dus zo echt en beslist, dat er in dat geloof geen twijfel of vrees is. Deze persoonlijke Heilsverzekerdheid geeft standvastigheid aan mijn geloof. Het geloof in Jezus Christus, de Zoon van God, heeft niet slechts zekerheid maar is zekerheid.
De grond voor deze zekerheid is het zo bekende woord “Amen” d.w.z. vastigheid, zekerheid dat het waar en waarachtig is.

Geloven is niet alleen hopen, maar geloven is de vaste grond van de dingen die men niet ziet en het bewijs van de dingen die men hoopt (Hebr. 11:1).

Geloof kent dus geen twijfel, zij die in hun levenshouding twijfelen, lijken op een hoge zeegolf, staat in Jacobus 1 vers 6. Echter, vrees en bezorgdheid zijn geen twijfel. In ons menselijk bestaan gaan wij van zwakheid tot zwakheid, maar in ons geloof gaan wij van kracht tot kracht steeds voort om eenmaal te verschijnen in Sion, het Hemels oord.

Zo mag ik als gelovige, met kracht van zijn Heilige Geest, in mijn geloof meewerken aan de komst van Zijn heerlijk, hemels Koninkrijk. Dat Koninkrijk komt immers als een stille stroom van genade.

Ja, er komt naar Gods beloften een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waarop wij allen, groot en klein, zullen zien hoe alles dan gevuld is en waaraan wij hebben mee gewerkt en waarvoor we hebben gestreden in ons geloof, in kerk, school, gezin en maatschappij.
Een “Grote Morgen” waarop wij zullen zien hoe alles dan gevuld is van Gods bruisende stroom van genade.

Komt, reisgenoten, het hoofd omhoog! Voor hen die het heil van de Heer verwachten zijn bergen vlak en zeeën droog.

Het beste deel van ons leven komt nog!